《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
索伦蒂诺足够真诚，用饱满的情感讲述了自己的青春的痛苦和欲望。相比之下，肯尼斯布拉纳应该赶紧把《贝尔法斯特》打包扔进垃圾桶，假装自己从没拍过。
人总会以回溯的方式为自己的过去创造条件。性启蒙，足球马拉多纳，费里尼，家庭，梦想，命运，生命。导演为自己父母的去世创造另一种方式，让自己的不在场更加遗憾。“不，我永远不会忘记”
“那不勒斯是一千种色彩，那不勒斯是一千种恐惧，那不勒斯是一个缓缓响起的孩子的声音，因此你知道你不再孤单……”
D / 集合了意大利许多让我讨厌的部分，空有其表的浮华，交谈时的聒噪，以及索伦蒂诺表面自由实则保守的创作方法，不断地复现费里尼的作品。同样也有着意大利让我动容的一面，美丽的海天一色，深情的吻和拥抱。最大的感触依然是，还好仍有莫莱蒂（尽管不能接受神圣车行的他也很保守）
你年轻，你疯，你是自由的，你要说出来，仿佛是神谕，无处不在的迭戈，无处不在的费里尼。他用眼睛观察一切。好电影让人遗忘现实。
那不勒斯往事，不要沉溺于往事，有些费里尼的影子，很多线索段落写得很好，几段对话也挺精彩，看得出索伦蒂诺的真诚，只是有点散了一点，情节时间线或许可以设计得更长，这样结尾或许更加有情感冲击力，人物结尾会更加动人。
我同一个香烟走私犯成为朋友，他带我跳舞的时候告诉了我近海船只航行时的声音；我偶遇了一位知名导演，只看过三四部电影的我在向他求教问题时被告知要发现那不勒斯的故事；我的邻居陪伴我鼓励我“展望未来”，而我在那不勒斯队获得意甲联赛冠军的那一天选择了离开。
鲜明索伦蒂诺风，索伦蒂诺版《罗马》，然而青年躁动和时代的那不勒斯结合略散。
又是一部那不勒斯风物诗，大海，阳光，足球，少年，荷尔蒙……男主简直就是甜茶翻版
看到男主说出长大后想拍电影那里，才意识到这是部自传性质的电影，当然这部电影里，更多的是对父母和曾经的懵懂少年的缅怀，其实，索伦蒂诺在这个时候来拍这部自传性电影，是不是早了点？总觉得差了点什么。
去罗马是逃避。这里有很多故事。感觉剪辑有些问题，摄影上不像绝美之城的运动镜头。Naples真好看
生活不能一直用喜剧来掩饰裂痕，这样日积月累之后，即使是上帝之手也无法缝回。更喜欢前半段的故事，用喜剧来掩饰悲伤，后半段直接把悲伤演出来，反而无法共鸣，男主还太年轻，hold不住这悲伤的重量
三部曲最后是青年故事，也是最烂俗最难拍好的。青年只有一个主题，成长。结合过去现在和将来，充满遗憾，充满痛苦，保罗一直能把意大利小镇拍的如梦似幻。
名导论电影那段有点over了 整体来说感觉有点像导演不断在提醒你“看！我在这儿成长了” 但美是很美的 音乐也很美
这也是他交给影片中疑问的答案
大概每个导演都想拍自己的年少时光，美则美矣，但又有什么特别呢……
最喜欢开篇，然后就没有然后了，无法进入这个故事。导演关于那不勒斯的私人记录。
是索伦蒂诺的痛苦与荣耀和罗马 而会被如此私人的故事打动 也是件很自然而然的事 就是很喜欢
不那么索伦蒂诺，也或者是题材原因而变得温柔了。与此同时的还是贯穿始终的导演的标准美学，晦涩难懂。道德伦理和时代记忆。有美感有情怀。最后一个镜头临窗而坐的少年，可以一直一直拍。
家长里短要如何拍出戏剧冲突
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
